بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از پیوند استخوان- تاندون پاتلا- استخوان: مقایسه ثابت کردن پرس‌فیت با پیچ اینترفرنس

پیش‎زمینه: استاندارد طلایی برای بازسازی رباط متقاطع جلویی، اتوگرافت استخوان ـ تاندون پاتلا ـ استخوان با ثابت کردن به وسیله پیچ اینترفرنس بوده است. هدف از این مطالعه، مقایسه دو روش ثابت کردن  پرس‌فیت  (PF) و پیچ اینترفرنس (IS)طی یک سال پیگیری بود.مواد و روش‎ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، ۱۵۸بیمار با میانگین سنی ۲۹/۸ سال برای پارگی رباط متقاطع جلویی به‎روش استخوان ‌ـ تاندون پاتلاـ‌استخوان در یک بیمارستان آموزشی شهر تهران درمان شدند. در ۸۲ بیمار روش پرس‌فیت و 76 بیمار پیچ اینترفرنس استفاده شد. در آخرین پیگیری، ۷۱ بیمار در گروه پرس‌فیت و ۶۵ بیمار در گروه پیچ اینترفرنس ارزیابی شدند. معیارهای ارزیابی شامل بازگشت به سطح فعالیت اولیه، درد، پایداری زانو، محدودیت حرکت زانو، نمره IKDC   عوارض آن بود. یافته‎ها: در آخرین پیگیری، ۵۹ بیمار گروه پرس‌فیت و ۵۵ بیمار گروه پیچ اینترفرنس، نمره IKDC خوب تا عالی داشتند (۰/۰۵<p). میانگین شلی، در گروه پرس‌فیت با ۲/۷ میلی‎متر و در گروه  پیچ اینترفرنس با ۲/۵ میلی‎متر بهبود داشت. میزان اینتگریتی رباط متقاطع جلویی، براساس تست «لاکمن» و «پیووت شیفت» پیشرفت قابل‎توجهی در هر دو گروه داشت ولی تفاوت آماری بین دو گروه معنی‎دار نبود (۰/۰۵<p). نتیجه‎گیری: ثابت کردن به‎روش پرس‌فیت نتایجی شبیه به‎روش پیچ اینترفرنس دارد. از طرف دیگر این روش مزایایی از قبیل ترمیم سریع استخوان به استخوان، پایداری بالا و بازتوانی زودرس دارد. این روش معایب مرتبط با وسیله‎های تثبیت را ندارد، بازسازی ساده‎تری دارد و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است.